ΔΡΟΜΟΣ ΠΑΛΙΟΣ

Σαράντα χρόνια τώρα

βγαίνεις από την ίδια αυλή

περπατάς στους ίδιους δρόμους

τους πατρογονικούς.

Η πατημασιά σου ελαφραίνει

γίνεται παιδική, εφηβική.

Ό,τι έζησες ,σαν παλιός εραστής, έρχεται

σε τυλίγει, σε ζεσταίνει.

Κι όσους δρόμους ξένους και αν πάτησες

πολύβουους ,πολύγλωσσους, μαργιόλικους

αυτός, ο πρώτος, ο παλιός

ο δικός σου δρόμος

αυτό το χώμα, μόνο αυτό

θα μιλάει στην καρδιά σου

θα ριζώνει στο μυαλό σου.

Έχοντας πλήρη γνώση πια

ότι σε αυτό, μόνο σε αυτό

στο τέλος  θα παραδοθείς.